maandag 30 maart 2009

Buddybears

Hola todos!


Foto: de buddybear van ons dierbaar landje

Yolan heeft het weer zeer druk gehad! Maar beter zo dan niets te doen hebben natuurlijk! Ben naar de grootste neo gotische basiliek ter wereld gaan kijken, ben aan unif begonnen en ben naar Argentinië Venezuela gaan kijken in het stadium! Dat was echt super, maar daar zal ik nog wel is iets over schrijven.

Foto: de abstractie van Holland

Ik wou het eerst eens over de buddybears hebben: wie zijn ze? Waar staan ze? Wat betekenen ze? Yolan zal het u schoonekes uitleggen. De buddybears is een initatief voor de wereldvrede. Het zijn allemaal geschilderde beren die hand in hand met elkaar staan. En ze staan nu -u raad het nooit- in Buenos Aires! Die moest ik dus toch eens gaan bekijken.

Foto: de Zuid Afrikaanse savanne


Foto: zo iets zou ge toch helemaal niet van Rusland verwachten?

Aan de fotos ziet u zelf wel welke beren u mooi vind of niet. Ik vond de Russische heel sjiek en de Zuid Afrikaanse zeker ook. De Hollandse vond ik een beetje te weinig ingevuld en de Belgische kon ermee door. De tofste waren zeker die van Ierland en Cuba.

Foto: de beer van Cuba (met sigaar en al)


Foto: de kabouter van Ierland

Maar alles hangt natuurlijk af van u smaak, want ik ging daarna nog eens kijken met Alex en hij vond juist de Hollandse heel sjiek en die dat ik mooi vond maar redelijk normaal. Oordeel zelf maar!

dinsdag 17 maart 2009

Carnaval


Hallow iedereen!

Zoals steeds: sorry voor het late bericht maar ik heb hier steeds meer en meer te doen, wat zeker niet erg is. Hier heb ik even tijd gevonden om wat over mijn carnavalservaring te schrijven.

Foto: een auto van de carnavalstoet

Ik vertrok vrijdag vroeg, de dag na het concert van Manu Chao, met Alex naar Gualeguaychu. Dat is de plaats waar in Zuid Amerika het 2de grootste carnaval plaats vind (na Rio de Janeiro dus). Alex had me mee gevraagd dus moest ik zeker mijn kans grijpen!

Foto: het groepje waar we daar veel mee optrokken

Van vrijdag tot maandag hebben we daar op een camping gezeten met privé strand en "dicotheek". Die discotheek waren gewoon zo douches die douw spoten, geen echte regen, een podium en toffe muziek. En dat we daar gedanst hebben! Superveel! En normaal moest ge 20 pesos (zowat 5 euro) betalen om gewoon al op dat strand en disco te mogen en wij mochten gratis omdat we van de camping waren, die op zich 20 pesos per dag kostte

Foto: ons prive strand

En dan het carnavalspektakel zelf. De zaterdagavond om 10 uur in de avond begon het. Wij zaten vlak naast de piste, en konden dus af en toe op de piste glippen om een foto te nemen met 1 of andere mooie danseres.

Foto: Een foto met zo een mooie danseres

We hebben daar van 10 tot 3 gestaan, een spektakel van 5 uur! Allemaal enorm mooie konten en soms ontbloten borsten. Er waren ook wel mannelijke dansers, maar daar nam ik minder fotos van. Op die 5 uur stonden er ook maar 3 liedjes op, die ge op het einde wel volledig beu waart.
Ik weet niet wat Rio meer heeft maar ik heb genoten, mij geamuseerd en goed mijn ogen de kost gegeven (ging dat niet zo, dat spreekwoord?)

Foto: onze carnaval outfit

Morgen zet ik wel fotos maar nu ben ik te moe, chau!

woensdag 11 maart 2009

Manuuuu!

Hola Belgica!



Jaja, de vorige week toch een zeer drukke geweest: ingeschreven in cursussen, naar verjaardag geweest van 1ste gastzus, maar de leukste dingen waren: Naar Manu Chao gaan kijken en de volgende dag voor 4 dagen naar het 2de grootste carnaval van Zuid Amerika vertrekken!


Foto: den Alex int zwart wit

Ik moet zeggen: Ik heb Manu Chao al zien optreden, en dat was het beste concert dat ik ooit heb gezien. Maar nu kon ik hem zien in een Spaanstalig land, wanneer ik al zijn teksten begreep, dat zou dus geweldig worden.


Foto: DE Manu!

En of het geweldig was! 3 uren moesten we de muziek aanhoren die ik het allerliefste heb. Er waren 2 dingen die ik vooral herinner van het vorige concert: dat zijn liedjes live totaaal anders zijn dan op cd en de kippevelgevende akoustische gitaarsolo. Wel, nu waren die nog beter. Er was denk ik een nieuwe gitarist die de pannen van het dak speelt. Hij bleef echt gaan op die gitaar (elektrisch en akoustisch). En de liedjes waren weer zoveel anders dan op de cd's. Eerst een uur lang alle liedjes heel hard, dan was het 1 groot feest. Dan een uurtje rustig (met liedjes als el viento, clandestino, la despedida) om dan weer te eindigen met een superhard uur.


Foto: aant zweten van het dansen

En ze zijn echt 9 keer ofzo terug op het podium gekomen, dat is wel leuk en al, maar op het einde konden we eeecht niet meer van al dat springen en zot gaan. Ze hebben hier trouwens een ander soort mushpit: ze gaan met 3 of 4 in een ronde staan en duwen iedereen achteruit. Iedereen doet dan mee en er ontstaat nen heuse cirkel. En als dan de climax komt vult die zich volledig met mensen en dan is het gaan he. 1 keer begon ook iemand gewoon in de cirkel in een cirkel te lopen en dan begon iederen zo in het rond te lopen. Dat was echt zalig om te doen.


Foto: 1 van die cirkels die zich juist hadden gevuld

Na het concert wel iets spijtig beseft en dat is dat ze eindelijk hier iets hebben gestolen van mij (mijn gsm), maar ja, iedereen vond het zo raar dat hier in Buenos Aires ik nog nooit bestolen was. En de gsm was toch maar 25 euro waard. Spijtig wel dat ik ook alle nummers kwijt ben, maar het maakt niet zo. En dan de volgende dag op carnaval vertrokken met Alex! Maar dat is voor volgend berichtje

Yuuuuuuw

zondag 1 maart 2009

YFU trip...deel...2!

Hola queridos!

Geen reis met uitwisselinsstudenten zonder dat ze er zelf zijn! Dus daarom aan de hand van wat fotos uitleggen wie, wat, waar, hoe, waarom, daarom...



Deze foto is de officiële foto van de YFU trip 2009. Op de achtergrond ziet u de cerro de siete colores, de beroemste berg van het Noorden. Hij heet dus letterlijk de berg van 7 kleuren, erg origineel he. Op de foto staan normaal gezien 44 mensen: 41 uitwisselingsstudenten en 3 YFU medewerkers (of vrijwilligers). Ik ga hier zeker niet alle namen opnoemen, want dat kan ik ook niet. De oorzaak daarvan is in 1 woord te beschrijven: Duitsland.
18 van de 41 chicos kwamen namelijk van het land van de adelaar. Dat komt omdat het daar heel gewoon is om op uitwisseling te gaan en er zijn daar dus ook een pak ouders die hun kinderen er tegen hun eigen wil der gewoon op uit sturen. Dan krijgt ge natuurlijk van die timide typetjes waar dat ge als Belg niets tegen zegt.



Deze foto is met de 6 Belgen die mee waren. Wij hadden op het vliegtuig nog afgesproken dat we allemaal met de reis mee gingen gaan, dus waren we ook allemaal aanweig. Wij waren de luidsten, meest actieve en wildsten van allemaal, dat heeft iedereen ons duidelijk gemaakt. Links heb je Stijn van "dichtbij Gent", die was er in geslaagd om 2 dagen voor de reis zijn linkerarm te breken met den basket. Het was daar toch mijnen beste maat. We gaan binnen een paar jaar een maand door Europa reizen met het duimpje omhoog. Rechts daarvan hebt ge den Alex, den "bère" sjieke kerel uit Kortrijk. Op het vliegtuig had ik daar maar 2 woorden tegen gezegd ma nu was het een stuk toffer. Hij woont ook cva dicht bij mij hier (60 kilometer), en spreken we nu nog altijd vaak af. Dan natuurlijk de coolste van allemaal, de Yolan. Maar ja, aan den diee moet ik niet veel woorden aan vuil maken zeker. Anneleen van Antwerpen volgt, een super vriendelijke en ge kunt er aaaltijd een keer goe mee lachen. Als we in de bergen moesten stappen stond ik paraat (toch zeker 1 keer) om haar deftig en wel naar boven te helpen. Michiel, onze Gentenaar is leuk, maar vreemd. Hij heeft al 2 tatoeages (de Argentijnse zon op zijn arm en een soort sleutel op zijn rug)en hij gaat studeren in Spanje omdat hij België beu is. Hier heeft hij al meer gereisd dan iedereen. En dan nog last but not least Evake, van Herent. Die zal ik zeker nog vaak in België zien en het is echt een pracht van een mens. Het is een ongelooflijk goeie vriendin geworden en het was moeilijk afscheid te nemen van haar.



Omdat ze soms vroegen om spelletjes te spelen, konden wij natuurlijk onze scouts ervaring bovenhalen. Hier zijn we dikke Bertha aant spelen. Dat was echt geweldig. Ook hebben we "verkrachtertje" gespeeld (wat helemaal niet zo bruusk is als het in de naam lijkt hoor) en dat was zeker 1 van de beste momenten van de reis.



En dan de laatste foto, van de laatste avond met iedereen tesamen (wij moesten nog terug tot Buenos Aires reizen). Iedereen moest zich verkleden en dit was onze groep van de laatst avond. Je ziet mij als Hawai mannetje, je ziet links een Oostenrijkse mummy (regi), een Bob Marley (foxy Roxy), een echte aborigen (de rosse Eva), "little Lu", 1 van de 2 YFU vrijwilligers (de rapper), rechts een cheerleader (1 van die Duitsen waar ik begot de naam niet van weet),... Het was een geweldig feest, echt bijna iedereen doorgefeest van 12 tot 4 zonder 1 druppeltje alcohol, dat is echt leuk dat dat nog kan.

Ge ziet het waarschijnlijk wel, het was een reis vol magie, vol vrienschap en vooral...vol Duitsers...Smetteling! (vlinder in het Duits, moet je maar eens het sketchke van Alex Agnew over taal bekijken)

Hasta Luego!!!!!!!!!!!! Los quiero mucho!